After Pandemie in mijn hood (BOEK, OPLEIDING, EUROVISIE)
Een week heeft 7 dagen. 168 uur. 10.080 minuten en ga zo maar door. Er kan dus veel gebeuren in een week. Waar normaal de seconde als minuten voelen, voelde elk uur deze week als een seconde. Mijn boek kwam vrijdag 14 mei uit. Mijn trotste werk wat nu gelezen wordt door andere mensen. Van te voren weet je natuurlijk niet of mensen je boek willen lezen en als ''nieuwe'' auteur is dit best spannend. Ik mag niet klagen. Alle lieve berichten, mijn eerste 5 sterren op bol.com, foto's van vrienden en familie die mijn boek hebben gekocht en de leuke reacties op straat van mensen in de wijk als ik vertel dat ik een bundel uit heb gebracht. Heb ik kunnen genieten van dit gevoel? Nog niet.
Mijn week bracht nog twee andere hoogtepunten met zich mee. Ten eerste kreeg ik bericht dat ik aangenomen ben aan de opleiding ''Writing for performance'' aan de HKU. De opleiding die ik heel erg graag wil gaan doen. Elke auditie die ontzettend leuk en leerzaam was, maar ook zo zenuwslopend, omdat ik het zo graag wil. De nervositeit omdat je graag iets wilt bereiken en de kans klein is dat het lukt, de twijfels ''ben ik wel goed genoeg?''. Vrienden en familie om je heen die zeggen: ''Ja maar je hebt toch een boek uitgebracht, tuurlijk nemen ze je wel aan.'' Dus de opluchting, de vreugde en de sjeu waren overweldigend afgelopen woensdag. Ik heb zo veel zin om te beginnen aan mijn droomopleiding.
Ook van dat gevoel heb ik niet lang kunnen genieten. Deze week was namelijk het Eurovisie songfestival in Rotterdam. Een ontzettend gaaf event, maar jongens en meisjes ook een drama (en ik ben dol op drama, maar dit was wel intens). Een paar weken terug ben ik begonnen met werken bij Close, de app die de ticket en info over het event deelde met alle bezoekers. 31.500 om precies te zijn. Een internationaal event met toch veel bezoekers vraagt om wat obstakels. Trots mocht ik een paar weken terug helpen met het schrijven en vertalen van Engelse tekstjes voor in de app. Wat gaaf om te zien dat dat dan in de app komt te staan en wordt gelezen door veel mensen. Maar de afgelopen week was er een bom ontploft. In deze twee weken hebben we ruim drie duizend mailtjes beantwoord en mensen geholpen aan hun bezoek in Ahoy. Wat een chaos, wat een drukte. Levend op zes uur slaap en heel veel koffie heb ik mezelf er doorheen gesleept. En het was het allemaal waard. Want al die vrolijke blije gezichten die ik zag in Ahoy. Dat geeft waardering. Wat een eer om deel uit te mogen maken van dit spektakel.
Ik heb een hele toffe achtbaanrit overleeft. Nu is het tijd om bij te komen en te genieten. Wil jij ook even ontspannen en tot rust komen? Koop dan Pandemie in mijn hoofd via boekscout of bol.com! En pak even je momentje van rust met wat Poëzie!
