De weg naar... Pandemie in mijn hoofd (#7 Maatschappij)

MAATSCHAPPIJ

In deze serie ‘’De weg naar’’ vertel ik het verhaal achter mijn gedichten. Mijn bundel is erg persoonlijk geschreven. Gedichten die gaan over vreugde, liefdesverdriet, eenzaamheid en teleurstelling. Emoties die iedereen wel eens voelt. En daarnaast betrek ik het wereldwijde probleem (de Pandemie) en hoe de pandemie mijn leven heeft beïnvloedt. Persoonlijke groei van mezelf staat centraal, waarin ik herkenbare onderwerpen voor jonge vrouwen langs laat komen. Vandaar dat ik jullie graag meeneem in mijn wereld.

Ik weet niet of je het een thema kan noemen, maar iets waar ik graag over schrijf en heb geschreven is de maatschappij. Zeker in deze pandemie gebeuren er veel dingen in onze maatschappij en ik vind het interessant om meer te weten te komen over dit soort onderwerpen. Sociaal gezien, maar ook op politiek gebied.

Ik heb geprobeerd een mix te maken van mijn persoonlijke leven en de maatschappij. Toen we in lockdown zaten voor de eerste keer zat ik thuis na een operatie en kon ik letterlijk niks. Ik vond het interessant om te schrijven over hoe de begrippen ‘’pijn’’ en ‘’vast zitten’’ zo’n verschillende betekenis kunnen hebben. De meeste mensen om mij heen voelde pijn door de verliezende vrijheid, voelde zich vast in hun huis, omdat ze nergens heen mochten. Ik voelde pijn door het niet kunnen lopen, ik voelde me vast, omdat mijn lijf me nergens heen kon brengen. Die ideologie vind ik super interessant, dus dat soort vergelijkingen komen zeker aan bod in mijn bundel.

Daarnaast vind ik politiek super interessant. Ik heb hier niet zo heel veel verstand van en ik volg ook niet alles, maar de keuzes en dilemma's waarover in de politiek gedebatteerd wordt zijn eigenlijk weerspiegelingen van elk mens, die keuzes en dilemma's voor zichzelf heeft. Ik vond de verkiezingen ook echt super interessant. Wat drijft iemand om te stemmen en voor wie. En waarom? Daar heb ik ook over geschreven. Omdat ieder mens (gelukkig) anders denkt en dat het hele mens bestaan zo mooi maakt. We zijn gelijken, maar toch anders.

De pandemie draagt bij aan hoe we kijken naar de huidige maatschappij. Ruzies of misvattingen die we anders nooit hadden gehad. Daar heb ik ook over geschreven. Soms met een kritische blik: over bijvoorbeeld de vernielingen van mijn eigen stad, maar soms ook met een optimistische kijk. We kijken vrijwel allemaal negatief naar deze pandemie en toegegeven zijn er heel veel dingen die niet zijn zoals ik of jij of wie dan ook het zou willen, maar in elk slechts zit iets goeds. Zelfs een dode klok geeft twee keer per dag de juiste tijd aan.

Benieuwd hoe al die gedachten in dichtvorm zijn? Houd dan deze website in de gaten. Binnenkort verschijnt mijn bundel ‘’Pandemie in mijn hoofd’’.