De weg naar... Pandemie in mijn hoofd (#6 Liefde)
LIEFDE
In deze serie ‘’De weg naar’’ vertel ik het verhaal achter mijn gedichten. Mijn bundel is erg persoonlijk geschreven. Gedichten die gaan over vreugde, liefdesverdriet, eenzaamheid en teleurstelling. Emoties die iedereen wel eens voelt. En daarnaast betrek ik het wereldwijde probleem (de Pandemie) en hoe de pandemie mijn leven heeft beïnvloedt. Persoonlijke groei van mezelf staat centraal, waarin ik herkenbare onderwerpen voor jonge vrouwen langs laat komen. Vandaar dat ik jullie graag meeneem in mijn wereld.
Het thema liefde komt vaak terug in mijn bundel. Het is een herkenbaar onderwerp en er is veel over te zeggen. Ik ben zelf een hopeloze romanticus en dat zie je hoogstwaarschijnlijk ook terug in mijn gedichten.
Liefde in mijn straten
Ik ben opgegroeid met twee ouders die nog altijd bij elkaar zijn en zielsveel van elkaar houden. Dat vind ik natuurlijk super fijn voor ze en ik gun ze al het geluk in de wereld. Ik snapte vroeger nooit zo goed waarom mensen überhaupt zouden scheiden. Want je weet toch van te voren waar je aan begint? Dat laatste denk ik nog steeds wel, maar ik ben er ook achter gekomen dat liefde niet altijd stand houd. Als ik naar mijn ouders en grootouders kijk lijkt het heel makkelijk, en dat is goed, want als je eenmaal verliefd bent op iemand en van diegene houdt hoort het ook makkelijk te zijn om van diegene te houden, maar het is veel meer dan dat. Je stelt je helemaal open, wat soms echt angstaanjagend is. Als ik iemand leuk vind en me dan open stel denk ik altijd bij mezelf ‘’Oké, volgens mij denkt hij nu echt dat ik gestoord ben’’. De twijfel die erbij komt kijken, de vraagtekens, onzekerheden, alle gevoelens en emotie. Liefdesverdriet. Bah wie heeft het verzonnen. Maar verliefd zijn is heerlijk. Iemand hebben waar je van kan dagdromen, aan kan denken en jezelf helemaal in verliezen. Ja graag!
Vroeger dacht ik ook dat lust en liefde aan elkaar gebonden zaten en elkaar nodig hadden. Ik denk dat dat iets is wat je gaat denken als het voornamelijk zo in elkaar steekt in je omgeving. Ik denk eerlijk gezegd dat dat niet zo is. Wat ik wel denk is dat als je die twee combineert het elkaar versterkt. En dat dat gevoel onbeschrijfbaar mooi is.
Liefdesverdriet
Ik weet van mezelf dat ik erg open ben. Als ik iemand leuk vind dan spreek ik dat uit. Ik gooi mezelf te snel het diepe in en ben al gezonken voordat ik kan zwemmen. En uiteindelijk ben ik dan zelf de dader en het slachtoffer. De goede jongens laten me los en de foute willen mij niet los laten. Het is grappig om een kind te zijn dat is ontstaan uit een magische liefdesgeschiedenis. Je droomt van hetzelfde, maar verwachten dat je zelf zoiets zult vinden is anders. Liefde lijkt aan de buitenkant mooi, maar het feit blijft dat gevoelens moeilijk zijn. Iemand toelaten in je leven is moeilijk. Liefde heeft te maken met lot en planning. Mooi en rampzalig tegelijkertijd. Niet iedereen hoeft evenveel kikkers te kussen om zijn/haar droomprins/prinses te vinden. Sommige kussen in een keer raak anderen hebben een heleboel kikkers het huis uit gezet. Je kunt verliefd worden door halsoverkop in iets te storten, of door een voorzichtige eerste stap op een pad te zetten dat je tot dan toe hebt gesmeden. Voor liefde is geen formule, bij iedereen is het anders. Je kan het niet vergelijken. Belangrijk is jezelf te zijn en bij jezelf te blijven. Het spijt me soms dat ik te fanatiek ben en dat ik te snel mijn gevoel uitspreek, maar zo ben ik. Dat moet ik accepteren. Een ‘’ze leven nog lang en gelukkig’’ is een reis die vaak niet om de hoek ligt. Maar blijf je door reizen of keer je met heimwee terug? Is liefde wel een prijs als de kans op verdriet zo hoog is? Kan je door blijven reizen als je telkens weer gekwetst wordt?
Daten in een pandemie
En dan ben je single in een grote pandemie. Wat doe je dan? Eerlijk gezegd lange tijd niks. Ten eerste ontmoet je amper nieuwe mensen. Ten tweede was ik niet actief op zoek. Het is ook niet dat ik per se behoefte had aan iemand in mijn leven. Ik moest aan mezelf gaan werken en wat zelfverzekerdheid terug krijgen na mijn laatste break-up. En dat kost tijd. Wat doe je dan? Het verwerken. En in mijn geval was dat vooral veel schrijven. Heel veel schrijven. Mijn emoties en gedachten omschrijven in woorden. En dat helpt enorm. Vandaar dat deze bundel voor mij veel waarde heeft. Ik heb mijn hart en ziel erin kunnen stoppen en door alles op te schrijven heb ik het kunnen verwerken. Ik hoop dat anderen er kracht uit kunnen halen.
Benieuwd hoe al die gedachten in dichtvorm zijn? Houd dan deze website in de gaten. Binnenkort verschijnt mijn bundel ‘’Pandemie in mijn hoofd’’.
